Hadithe te zhgjedhura nga Sahihul Buhari 5

POLITEISTI QË NË ORË TË VDEKJES THOTË “LA ILAHE IL-LALL-LLAH”
1360. “Kur iu paraqitën shenjat vdekjes Ebu Talibit, erdhi Pejgamberi s.a.v.s. dhe kështu i gjeti: Ebu Xhehl b. Hishamin dhe Abdullah b. Ebi Umejje b. Mugirën. Pejgamberi i All-llahut i tha Ebu talibit: “O mixhë, thuaj La ilahe il-lall-llah, dhe unë këtë do ta dëshmojë te All-llahu”.
Ebu Xhehli dhe Abdullah b. Ebi Umejje kanë thënë: “O Ebu Talib, a do ta lësh fenë e Abdu-l-Muttalibit?”
Pejgamberi s.a.v.s. vazhdimisht kërkonte prej tij që të thoshte shehadetin, kurse ata përsëri fjalët e tyre, tërë kohën, derisa më në fund Ebu Talibi tha se është në fenë e Abdu-l- Muttalibit, duke refuzuar me kët të thotë La ilahe ilall-llah.
Atëherë Pejgamberi i All-llahut ka thënë: “Pasha All-llahun, unë, me siguri, do të kërkoj falje për ty deriku të më ndalohet”.
Përkitazi me këtë rast i Lartmadhërishmi shpalli ajetin: “Pejgamberi dhe ata që besojnë mos të kërkojnë falje për politeistët!” (9:113)
VËNIA E DEGËS MBI VARR
1361. “Këta dy dënohen. Mirëpo nuk dënohen për ndonjë gabim të madh. I pari dënohet se nuk është ruajtur nga nevoja e vogël, kurse i dyti merrej me përgojime”. Pastaj mori një degë të njomë, e ndau përgjysmë, dhe nga një gjysmë e vuri te secili varr. As-habët e pyetën: “O Pejgamber i All-llahut, pse veprove kështu?”
Ndoshta u lehtësohet dënimi deridiku, sa të jenë të njoma -u përgjegj Pejgamberi s.a.v.s.
MBAJTJA E FJALIMIT NË VARRE
1362. Kemi qenë në një xhenaze, në varrezat Beki’u-l-Garkad, e atje erdhi Pejgamberi s.a.v.s. dhe u ul, kurse rreth tij u ulëm edhe ne. Kishte diçka në duar. E uli kryet kah toka dhe me shkopin e vet filloj të shupurit në dhe, pastaj tha: -Secili prej nesh dhe çdo i krijuar e ka vendin e caktuar në xhennet ose në xhehennem, dhe e ka të caktuar a është i pafat apo fatlum.
Atëherë njëri i tha: “O Pejgamber i All-llahut, atëherë pra të mbështetemi vetëm në atë çka na është caktuar dhe ta lëmë punën, sepse ai, të cilit i është caktuar të jetë i lumtur, do t’i vijë përdore puna fatlume, kurse ai të cilit i është caktuar të jetë i pafat, pa tjetër do të vijë tek puna fatkeqe?” -Sa u përket fatlumëve-tha Muhammedi a.s. -atyre vetëm u lehtësohet rruga kah fati, kurse fatkëqinjve kah e keqja. Pas kësaj citoi ajetin: “Sa i përket atij që jep edhe ruhet; Edhe e dëshmon më të bukurën; Atij do t’ia lehtësojmë-rrugën-për lehtësim; Kurse ai që koprracon dhe kërkon të pasurohet; dhe e përgënjeshtron të bukurën; Atij do t’ia lehtësojmë-rrugën-për në vështërësi”. (92:5-10)
VETVRASJA, NATA E VARRIT
KERAHETI PËR FALJEN E XHENAZES HIPOKRITËVE
1366. -Kur vdiq Abdullah b. Ubejj b. Selul, e thirrën Pejgamberin s.a.v.s. t’ia falë xhenazen. Kur doli Pejgamberi s.a.v.s. para xhematit, unë iu afrova dhe i thashë:
-O Pejgamber i All-llahut, a di t’ia falësh xhenazen Ibn Ubejjit i cili filan ditë ka thënë kështu-kështu, e këtë ditë, kështu-kështu (ishte pra hipokrit). Unë ia numrova deklaratat e tij, kurse Pejgamberi s.a.v.s. qeshi dhe tha: “Rri prapa meje, o Umer!” Pasi që unë isha këmbëngulës, ai më tha: “Unë kam të drejtë të zgjedh, dhe unë e zgjodha këtë. Sikur të dija se po të ltesha shtatëdhjetë herë di t’i falej, unë do të kisha bërë më shumë se kaq”.
Pastaj Pejgamberi i All-llahut, tha Umeri r.a. fali xhenazen e pastaj shkoi, dhe shumë shpejt, pas kësaj, u shpllën dy ajete të sres Tevbe: “Asnjëri prej tyre, kur të vdesin mos ia fal xhenazen, sepse ata nuk besojnë në All-llahun dhe Pejgamberin e Tij. Ata kanë vdekur si dyftyrësh-mëkatarë”. (9:84)
-Pastaj jam habitur-deklaroi Umeri-me guximin tim ndaj Pejgamberit s.a.v.s., por më së miri e di All-llahu dhe i Dërguari i Tij.
LAVDËRIMI I TË VDEKURIT NGA XHEMATI PREZENTË
1367. -As-habët kaluan pranë një xhenazeje dhe e lavdëruan si njeri të mirë, e Pejgamberi s.a.v.s. tha: “Është e pashmangshme!” Mandej kaluan pran një xhenazeje tjetër dhe e gjykuan, e ky përsëri tha: “Është e pashmangshme!”
-Çka është e pashmangshme? pyeti Umer b. Hattabi r.a.
-Atë që e lavdëruat, si të mirë, -tha Muhammedi a.s. -atij i takon xhenneti, kurse atij, të cilin e gjykuat, i takon pashmangshëm xhehennemi. Ju jeni dëshmitarë të All-llahut në tokë.
1368. Ebu Esvedi ka thënë: Erdha në Medine ku mbizotëronte sëmundje dhe u ula te Umeri b. hattabi r.a. Në atë moment kalonte një xhenaze të cilën e kishin lavdëruar.
-Është e pashmangshme! tha Umeri r.a.
Pastaj kaloi xhenazja tjetër e cila poashtu ishte e lavdëruar.
-Është e pashmangshme!-tha përsëri Umeri r.a.
më vonë kaloi edhe nj xhenaze, e treta, e gjykuar.
-Është e pashmangshme!-Tha Umeri r.a. së treti herë.
Atëherë-thotë Ebu-l-Esvedi-unë thashë: “O sundimtar i besimtarëve! Çka është e pashmangshme? “ -Unë jam përgjigjur-thotë Umeri r.a.-me fjalët e Pejgamberit s.a.v.s.: “ecilin musliman të cilin katër vetë e dëshmojnë si të mirë, All-llahu do ta shpjerë në xhennet”.
-Po tre? e pyetëm ne.
-Edhe tre-u përgjegj ai.
-Edhe dy? -thamë ne.
-Edhe dy-u përgjegj Umeri.
Më nuk e pyetëm për një.