Hadithe te zhgjedhura nga Sahihul Buhari 4

VAJI I PEJGAMBIRT S.A.V.S. PËR SA’D B. HAVELIN
1295. -Në vitin e Haxhit lamtumirës më ka vizituar Pejgamberi s.a.v.s. për shkak të sëmundjes së rndë që më pat goditur, dhe i thash: “Sëmundja ka arritur kulminacionin. Unë jamë i pasur por nuk më trashëgon askush përveçse një vajzë, prajda a mid të shpërndaj nga pasuria sadakë, dy të tretat e pasurisë time?”
“Jo, u përgjigj ai.
-As gjysmën e pasurisë?- pyeta përsëri.
-Jo, nuk mundesh, u përgjegj Ai.
Mandej e pyeta: “Po një të tretën?”
-Edhe një e treta është shumë-ose tha, e madhe. Është më mirë t’i lesh pasardhësit tu të pasur se sa të varfër e të jenë të necojshëm për sadakë. Ti nuk do të shpërndash asnjë sadakë, me qëllim qëë të arish mëshirën e All-llahut, e të mos jeshë i shpërblyer për atë, madje edhe për atë çka ia le bashëshortes tënde.
-O Pejgamber i All-llahut, i thash, unë jam mbas shokëve të mi (në Mekke)?
-Ti nuk do të mbetesh prapa tyre-tha ai-duke bërë punë të mirë e të mos rritet shkalla dhe pozita. Ti, me siguri, nuk do të mbeteësh prapa tyre populli yt të ketë dobi, kurse tjerët dëm.
O Zot, vazhdojau shokëve të mi zhvendosjen për Medine dhe mos i kthe prapë (në Mekke). Mirëpo Pejgamberit s.a.v.s. i erdhi keq, qau, për Sa’d b. Havelin që vdiq në Mekke.
QËNDRIMI I PIKËLLUESHËM NË RAST FATKEQËSIE
1300. “Pejgamberi i All-llahut ka kënduar lutjen e kunutit, një muaj rresht kur u vranë (në Nexhran) hafizët e Kur’anit, dhe kurr nuk e kam parë Pejgamberin s.a.v.s. më të pikëlluar se atëherë”.
MOSSHFAQJA E PIKËLLIMIT NË RAST FATKEQËSIE
1301. -U sëmur djali i Ebu Talhas (Ebu Umejr), dha pastaj vdiq thotë Enesi. Ebu Talha nuk ishte prezent (ishte te Pejgamberi). Kur e pa gruaja e tij se ky vdiq përgsaditi (diqka për larje) dhe e shmangu në një kënd të shtëpisë.
Kur erdhi Ebu Talha e pyeti, si u bë djali?”
-Është qetësuar shpirtërisht-u përgjejgj ajo-dhe shpresoj se ka pushuar.
Ebu Talha mendoi se kjo i thoshte të vërtetën, prandaj -thotë Enesi-ky fjeti. Kur u zgjua në mëngjez, u la dhe Kur'anor deshi të shkojë, ajo i tha se djali ka vdekur. Mandej ky me Pejgamberin s.a.v.s. ia faën xhenazen dhe e informoi Pejgamberin s.a.v.s. për këtë që i ndodhi me bashëshorten, dhe Pejgamberi s.a.v.s. i All-llahut tha: -All-llahu u bekoftë, edhe netët tuaja! Sufjani ka treguar, më vonë: Një ensari (Ihja b. Rafije) ka deklaruar: “E kam parë më vonë këtë (bashkëshorten e Talhas) me nëntë fëmijë dhe që të gjithë këndonin Kur’an”.
DEKLARATA E PEJGAMBEIRT S.A.V.S. “NE JEMI TË PIKËLLUAR ME TY”
1303. -Hyra me Pejgamberin s.a.v.s. te Ebvu Sejfu-l-Kajn, tutor i Ibrahimit, dhe Pejgamberi i All-llahut e mori ngryk Ibrahimin, e puthi dhe i mori erë.
Pas kësaj here hymë përsëri...Ibrahimi kishte dhënë shpirt, kurse sytë e Pejgamberit a.s. u mbushën lot.
Atëherë Abdurrahman b. Avfi i tha:
“Ti Pejgamber i All-llahut, a po qanë!?
-O Ibn Avf-tha-loti është mëshirë.
Mandej pas kësaj, i rrodhën lotët tjerë.
atëherë Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë: “Syri vetëm oton, kurse zemra pikëllohet. Ne themi vetëm ashtu si është i kënaqur All-llahu. O Ibrahim-ne me të vërtetë jemi të pikëlluar nga ndarja me ty!”
TË QARIT, VAJI, TE I SËMURI
1304. -Sa’d b. Ubade ishte i sëmurë, kishte sëmundje të rëndë, dhe i erdh Pejgamberi s.a.v.s. ta vizitojë së bashku me Abdurrahman b. Avafin, Sa’di b. Vekasi dhe Abdurrahman b. Mesudi r.a. Pasi hyri dhe e pa se e kishin mbuluar anëtarët e familjes, tha: -Po ky paska vdekur?
-Jo, O Pejgamber i All-llahut -u përgjegjën,
Pejgamberi atëherë qau. Kur e panë ata se po qanë Pejgamberi s.a.v.s. edhe ata qanë. Ky në atë moment u tha: “Dëgjoni! All-llahu nuk dënon për shkak të lotëve, as për pikëllim të zemrës, por dënon për këtë!” dhe bëri shenjë në gjuhë, ose bën mëshirë. I vdekuri, me të vërtetë, dënohet nga vaji i të gjallëve për të.”
Umeri r.a. për shkak të vajit i ka rrah (grat) me shkop, me gur dhe u ka futur dhe në goj.
NDALIMI DHE PENGIMI I VAJTIMIT DHE ULURIMËS
1305. -Kur arriti lajmi për vrasjen e Zejd b. Harithit, Xhaferit dhe Abdulla b.Revahës, Pejgamberi s.a.v.s. u ul (në xhami) dhe u vërejt te ai pikëllimi. Unë vrojtoja nëpër plasa të derës, dhe i erdhi një njeri e tha: O Pejgamber i All-llahut, gratë e Xhaferi...” dhe përmendi vajin e tyre. Pejgamberi urdhëroi që t’ua ndaloi këtë. Ai shkoi, e pas pak u kthye dhe tha: “I urdhërova dhe i tregoi se nuk e kanë dëgjuar, prandaj ky e urdhëroi për së dyti herë të shkojë dhe t’ua ndalojë. Ai shkoi, por prapë u kthye dhe tha: “Pasha All-llahun, ato më mundën, mposhtën,” ose ka thënë:” tregohen më të forta se ne -nuk dëgjojnë”! Këtu dyshimi për shprehjen e lartpërmendur vjen nga Muhammed b. Havsheb. Aisheja konsideron se Pejgamberi s.a.v.s. tha: “Mbushjau gojën me dhe!”
-All-llahu të poshtroftë! Ti nuk Kur'anore vepruar siaps urdhërit dhe uk e Kur'anore zbatuar fjalën e Pejgamberit s.a.v.s..
TË NGRITURIT NË KËMBË PËR SHKAK TË XHENAZES
1307. “Kur të shihni xhenazen, ngrituni në këmbë dhe qëndroni kështu derisa të kalojë.”
KUR ULET AI QË ËSHTË NGRITUR PËR SHKAK TË XHENAZES
1309. -Kemi qenë në një xhenazedhe Ebu Hurejre r.a. e mori përdore Mervanin dhe u ulën para se të lëshohet xhenazja në tokë. Pastaj erdhi Edu Seid r.a. e kapi Mervanin për dore dhe i tha: -Ngritu! Pasha All-llahun, këtë e di, me siguri edhe Ebu Hurejre se Pejgamberi s.a.v.s. na ka ndaluar kët veprim. Ebu Hurejre pastaj tha: “E tha të vërtetën (Ebu Seidi)”.
KUSH E PËRCJELL XHENAZEN NUK ULET DERI SA TË LKËSHOHET XHENAZJA NË TOKË, NËSE ULET DO TÆI URDHËROHET QË TË NGRITET
1310. “Kur ta shihni xhenazen, ngrituni në këmbë, kurse ai që e përcjellë, mos të ulet deri sa të mos e lëshojnë në tokë”
NGRITJA NË KËMBË PËR SHKAK TË XHENAZES SË HEBREUT
1311. -Kaloi pranë nesh një xhenaze dhe Pejgamberi s.a.v.s. u ngrit në këmbë, prandaj u ngritëm edhe ne, e pastaj i tham: -O Pejgamber i All-llahut, kjo ishte xhenaze hebreje!?
-Kur të shihni xhenaze, e kujtdo qoftë, -tha ai- ngrituni në këmbë!
XHENAZEN E BARTIN VETËM MESHKUJT
1314. “Kur i vdekuri vendoset (në tabut) dhe burrat e bartin në krah, nëse ka qenë njeri i mirë, shpirti i tij thotë: më bartni më shpejt, e nëse nuk ka qenë njeri i mirë, shjpirti thërret: i mjeri ky, ku po e çoni! Këtë zë e ndiejnë të gjithë, përveç njeriut, dhe sikur ta dëgjonte njeriu, do të binte pa mend”.
SHPEJTIMI I XHENAZES
1315. “Shpejtoni me xhenazen, sepse nëse ka qenë njeri i mirë do ta ketë mirë ku e çoni, por nëse nuk ka qenë e tillë, atëherë një të keqe e hiqni qafet më shpejtë”.
KU RRI IMAMI PËR XHENAZEN MASHKULL E KU PËR FEMËR
1332. “Kam falur me Pejgamberin s.a.v.s. xhenazen e një femre e cila kishte vdekur me nifas, dhe ky qëndroi drejt saj, në mes”.
AI QË DËSHIRON TË VARROSET NË VEND TË SHENJTË A TË NGJASHËM
1339. -Musait a.s. iu dërgua engjëlli i vdekjes. Kur i erdhi, Musa ia lëndoi syrin. Engjulli iu drejtua All-llahut dhe i tha:
-Më dërgove te një popull që nuk e do vdekjen!
All-llahu i lartmadhëruar ia shëroi syrin dhe i tha: “Ktheu prapë te ai dhe thuaji, le ta vejë dorën e vet në shpinë të kaut, dhe sa kime që i mbulon dora e tij aq vite jetë do të ketë”.
-O Zot, -tha Musa-pastaj?
-Pastaj vdekje! -iu përgjejgj All-llahu.
-Atëherë, pra, mundet edhe tash-tha mUsa, dhe e luti All-llahun që ta afronte kah vendi i shenjtë, sa e arrin hudhja e gurit, që të vdes atje. -Pejgambeir i All-llahut -thotë Ebu Hurejre-pastaj ka thënë: “Sikur të isha atje, do t’ua kisha treguar varrin e tij pranë rugës, (në Tur) te një kaqubë e kuqe me rërë”.
NDËRTIMI I FALTORES TE VARRI-NDËRTIMI I TYRBES
1341. -Kur u sëmur Pejgamberi s.a.v.s. disa nga bashkëshortet e tij i përmendën një kishë që e kishin parë në Etiopi, e cila quhej “Marija”. Këto ishin Ummi Seleme dhe Ummi Habiba r.a. të cilat kishin shkuar në Etiopi-në Hixhret. Këto përmendën bukurit e asaj dhe freskat e ndryshme në të.
Muhammedi a.s. atëherë ngriti kryet dhe tha: “Ata janë të cilët kur u vdes ndonjë njeri i mirë, te varri i ndërtojnë faltore dhe pastaj aty bëjnë ato fotografi. ata janë te All-llahu krijesat më të këqia”.
FALJA E XHENAZES SË SHEHIDIT
1343. -Pejgamberi s.a.v.s. i bashkonte në një qefin dy veta, nga të vrarit në luftën e Uhudit dhe pyeti:
-Cili prej tyre ka kënduar më shumë Kur’an?
Pasi që iu tha për njërin prej tyre, i vuri përpara, buzë varrit dhe tha: “Unë jamë dëshmitarë në Ditën e Gjykimit për këta, -e mandej urdhëroi që të mbulohen me gjithë gjak, pa u pastruar plagët nga gjaku. Ata as nuk u lanë e as xhenazja nuk iu është falur”.
1344. Pejgamberi s.a.v.s. doli një ditë dhe ua fali luftëtarëve të vrarë në Uhud, namazin e xhenazes, mandej hypi në minber dhe tha:
-Unë jam udhëheqës dhe dëshmitarë i juaj!
-Pasha All-llahun, ja , unë po e shoh burimin tim. Mua më janë dhënë çelësat e depove të botës, ose ka thënë, çelësat e tokës. Unë, pasha All-llahun, nuk frikësohem se ju do të ktheheni pas vdekjes time në idhujtari, por kam frikë se ju do të bëni gara (nga zilia), për të arritur pasuri.
A LEJOHET NXJERRJA E TË VDEKURIT NGA VARRI PËR NDONJË ARSYE
1350. “Pejgamberi s.a.v.s. erdhi pasi që Abdullah b. Ubejj ishte lëshuar në varr dhe urdhëroi ta nxjerrin. Mandej e mori në prehër, bëri sikur pështyu, dhe ia veshi këmishën e vet, një Zot e di më së miri përse. Abdullahu, menjëherë, ia kishte veshur këmishën e vet Abbasit”.
1351. “Kur u bë lufta në Uhud, diku natën më thirri babai im dhe më tha: “Unë jam i sigurt se do të vritem ndër të parët nga as-habët e Pejgamberit s.a.v.s. Unë pas meje nuk lë asgjë më të çmueshme se sa ty, pas Pejgamberit s.a.v.s. Jam borxh, prandaj paguaje borxhin, kurse motrave tua (ishin nëntë) gjithmonë porositu punë të mira!
Pastaj doli drita dhe me të vërtetë ai ishte i pari nga të vrarët, dhe bashkë me të në një varr është varrosur edhe një tjetër. mirëpo mua nuk më vinte mirë ta lë kështu, dhe, pas gjashtë muajsh e nxora, e ai, pothuaj se i njëjti, hiq pa prishur, sikurse atë ditë kur e varrosëm, përveçse një veshi”.
A I FALET XHENAZJA FËMIJËS I CILI PRANON ISAMIN DHE VDES
1354. Umeri r.a. kishte shkuar me Pejgamberin s.a.v.s. te një grup njrëzish te ibn Sajjadi dhe e gjetën duke luajtur me fëmijët te kështjella e fisit Benu Megale. Ibn Sajjadi ishte afër moshës madhore, dhe nik hetoi kurgjë derisa Pejgamberi s.a.v.s. i ra dorës dhe tha:
-A dëshmon ti se unë jamë Pejgamber i All-llahut?”
-Ibn Sajjadi e shikoi dhe i tha: “Dëshmoj dhe besoj se ti je Pejgamber”
Pastaj Sajjadi e pyeti Pejgamberin s.a.v.s. “A beson ti se unë jam Pejgamber i All-llahut?”
Muhammedi a.s. e largoi ca anash dhe i tha: “Besoj All-llahun dhe Pejgamberët e Tij”.
-Çka mendon ti (për pejgamberët), e pyeti Muhammedi.
-Nonjëherë të sinqertë, ndonjëherë gënjeshtarë.
Pejgamberi a.s. i tha: “Ti i paske gjërat të përziera”
Pastaj Pejgamberin s.a.v.s. i tha: “Kam për ty një fshehtësi”.
-Ai është tym-u përgjegj Ibn Sajjadi.
-Largohu prej meje -i tha mUhammedi a.s. Ti kurrë nuk do të arish te dëshira jote.
Atëherë Umeri r.a. tha: “O Pejgamber i All-llahut, ta vras!”
Pejgamberi s.a.v.s. iu përgjegj: “Nëse ky është Dexhal, ti nuk Kur'anore pushtet mbi të, po nëse nuk është, atëherë nuk ka kurrfarë dobie nëse edhe e vret”.
1358. “Çdo të porsalinduri i falet xhenazja, madje edhe nëse është kopil, ngase ai është i lindur për nga natyra në fenë islame, nëse të dy prindërit janë të fesë Islame, ose vetëm baba, madje edhe në pastë nënë të krihterë, por nëse kur lind qanë. Fëmijës të tillë i falet xhenazja, por nuk do t’i falet xhenazja atij fëmije i cili kur lind nuk qanë, nuk bën zë fare. Kështu veprohet nga shkaku se ky konsiderohet dështim”.